Definicja procedury celnej
Zacznijmy od początku, czyli od tego, czym w ogóle jest procedura celna. Otóż jest to zespół reguł, określających na jakich zasadach można wprowadzić towar do obrotu. Według Wspólnotowego Kodeksu Celnego art. 4 pkt 16 wyróżniamy osiem procedur celnych:
- Dopuszczenie do obrotu,
- Wywóz,
- Tranzyt,
- Skład celny,
- Uszlachetnianie czynne,
- Uszlachetnianie bierne,
- Przetwarzanie pod kontrolą celną,
- Odprawa czasowa.
Procedury uproszczone
Oprócz wyżej wymienionych procedur celnych, mamy także katalog tzw. procedur uproszczonych. Formy procedur uproszczonych zostały opisane w art. 253 Rozporządzenia Rady(EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U.UE L z dnia 19 października 1992 r.). Stosuje się je przy odprawie towarów niewspólnotowych, przywożonych na teren UE. Jednak nie każdy importer lub eksporter może z nich korzystać. Zgodę na możliwość stosowania takiej procedury wydaje odpowiedni organ celny. W celu ujednolicenia i uproszczenia zasad i reguł celnych pomiędzy Unią Europejską, a pozostałymi krajami niewspólnotowymi, powstały odpowiednie konwencje międzynarodowe. Na ich mocy opracowano cztery procedury celne:
- konwencja o Wspólnej Procedurze Tranzytowej
- konwencja TIR
- czasowa konwencja ATA
- czasowa konwencja CPD
Na czym polega Wspólna Procedura Tranzytowa (z ang. common transit procedure )?
Zgodnie z zapowiedzią, w tym artykule skupimy się głównie na procedurze WPT. Zasady działania tej procedury określone zostały w Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytowej (z ang. Convention on a common transit procedure ) z dnia 20 maja 1987 r. Dokument określił wiele istotnych kwestii dotyczących m.in.:
- obowiązków osób dokonujących zgłoszenia celnego;
- obowiązków urzędów celnych kraju wyjścia i przeznaczenia;
- instrukcji co powinno znaleźć się w zgłoszeniu tranzytowym.
Kto może korzystać z uproszczeń zawartych we wspólnej procedurze tranzytowej?
Procedura WPT reguluje zasady przewozu towarów między krajami Unii Europejskiej a krajami EFTA oraz między poszczególnymi krajami EFTA. Kraje będące w EFTA nie należą do UE, ale są z nią stowarzyszone, przyjmując w ten sposób obowiązujące w niej prawo. Do krajów należących do EFTA zaliczamy Norwegię, Szwajcarię, Liechtenstein, Islandię. Również w kwestii handlu międzynarodowego z Wielką Brytanią można stosować procedurę WPT.
Podział procedury WPT
Należy pamiętać, że aby w ogóle móc zastosować tę procedurę, towar musi być przewożony przez przynajmniej jedną granicę celną. Ponadto przesyłka musi być przewożona pod dozorem celnym. Wyróżniamy dwie procedury w ramach WPT:
Procedura tranzytu T1 – nazywana inaczej importem zewnętrznym. Stosuje się ją do wszystkich towarów WWOŻONYCH do Unii Europejskiej z krajów EFTA. W tym przypadku zastosowanie ma karnet T1.
Procedura tranzytu T2 – inaczej eksport wewnętrzny. Dotyczy towarów wyprodukowanych w UE i WYWOŻONYCH z UE na obszar krajów EFTA. Do tego typu odprawy stosuje się karnet T2.
Istotnym dokumentem w obu procedurach, poza karnetami, jest dokument SAD. Jest to Jednolity Dokument Administracyjny uznawany za uniwersalny statystyczny dokument celny, pełniący funkcję wniosku o wszczęcie postępowania celnego.
Procedura tranzytowa a kwestia podatku VAT
Istotną kwestią w zasadach związanych z wspólną procedurą tranzytową jest ustalenie kto i kiedy powinien zapłacić podatek VAT. Jest to dość skomplikowana sprawa, z uwagi na różne decyzje administracyjne i orzecznictwo sądowe. Wiele zależy od sytuacji:
- jakie było pochodzenie towaru,
- kto jest nabywcą,
- kto sprzedawcą,
- w jakim państwie dochodzi do transakcji.
W zależności od sytuacji to organy podatkowe wypowiadają się co do konieczności opłacenia Vat-u. Wiele spraw zostało już zinterpretowanych, dzięki czemu możemy opierać się na doświadczeniu innych. Żeby jednak mieć pewność, czy możemy np. być zwolnieni z Vat-u, warto skonsultować się z doradcą podatkowym.
Co warto zapamiętać?
Temat odpraw celnych nie jest prosty zarówno dla laików jak i dla osób zajmujących się nim zawodowo. Wielość procedur, zasad, dokumentów może przyprawiać o zawrót głowy nawet najbardziej doświadczonych agentów celnych. Dlatego też rządy krajów od dawna działają wspólnie w celu wypracowania najlepszych reguł. Tak było również w przypadku Konwencji o Wspólnej Procedurze Celnej. Jej zapisy umożliwiają sprawny transport towarów między umawiającymi się stronami oraz służą uproszczeniu formalności celnych. A wszyscy wiemy, że lepiej sobie ułatwiać życie niż utrudniać.
0 komentarzy